Η δεκαετία του ’90 μπήκε με τη φόρα που της έδιναν τα 80s. Πολλή και καλή μουσική σε όλα τα είδη. Η κατάρα του σκυλάδικου δεν είχε πέσει ακόμα πάνω μας, οι Τρύπες ήταν μια underground μπάντα της Θεσσαλονίκης, οι Πυξ Λαξ ταλαιπωριόντουσαν στο Μενίδι και οι Nirvana γρατζουνάγανε σε κάποιο κωλοστούντιο του Seattle. Το κοινό στοιχείο όλων των πιο πάνω ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΖΕΡΙΑ. Όμως όλοι αυτοί δεν ήταν ακόμα mainstream... Οπότε στα ραδιόφωνα, στα κανάλια, στα μπαρ και στα πάρτι (όπου και να πήγαινες) άκουγες σχετικά καλή μουσική.
Πάντως για το μέσο Μεταλλά ήταν θέμα ταμπού να ακούσει κάτι με ελληνικό στίχο (εκτός από τους Εξόριστους βεβαίως). Εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν πολλά χιτάκια που ακουγόταν αρκετά ευχάριστα στο ράδιο και που φυσικά σήμερα φαντάζουν ως αριστουργήματα.
Οι Ριφιφί είχαν γράψει μερικά από αυτά. Οι μυημένοι θυμούνται ότι στον πρώτο δίσκο ήταν και ο Τάκης Τσαμουρόπουλος, ο μετέπειτα κιθαρίστας των ανυπέρβλητων Spitfire. Και τραγουδιστής τους ο Πάνος Κονδυλός που είχε κάνει τα φωνητικά στο πρώτο demo των Raw Silk…Η κίνηση ματ που έκαναν τα παιδιά όμως είναι που βρήκαν μια από τις καλύτερες γυναικείες φωνές που έχει μπει στο χώρο του Ροκ. Τη Φαίη Μάτσου.
Με ένα δίσκο που είχε σαφή Χαρντ Ροκ στοιχεία και με τις ερμηνείες της Φαίης, ο δίσκος πέρναγε δύσκολα απαρατήρητος. Η δύναμη και η ζεστασιά των φωνητικών ήταν σπάνια για την ελληνική σκηνή και δεν χρειαζόταν να είσαι αρθογράφος στο «Ποπ & Ροκ» για να μυριστείς ότι εδώ κάτι κινείται. Και εκεί τελειώσαν όλα! Αυτός ο κακόμοιρος τόπος είχε ήδη μεταμορφωθεί σε χώρα «της καψούρας και της κλαψούρας». Τουρκο-ποπ σκυλάδες από τη μία και άπειροι μίζεροι κλώνοι των μελαγχολικών ‘ροκάδων’ από την άλλη, δημιούργησαν ένα αποπνικτικό περιβάλλον για κάθε άνθρωπο που το επίπεδό του δεν ήταν κάτω του μετρίου… Όλα ξεχάστηκαν. Εμείς από την άλλη μπλέξαμε με σχολές, στρατούς κλπ και δεν ξαναμάθαμε κάτι για τη Φαίη Μάτσου.Κάπου στα μέσα της κωλο-δεκαετίας του 2000, περνώντας κάτω από μια γέφυρα στα Πατήσια, μου φαίνεται ότι την είδα σε μια αφίσα που διαφήμιζε κάποιο ρεμπετάδικο ή κάποιο σκυλάδικο-δε θυμάμαι ακριβώς. Τι να πω κι εγώ. Τι να πω…
Τόσα ταλέντα έχουμε που δηλώνουν όλοι μουσικάρες. Δε θα βρεθεί κανείς να γράψει καμιά κομματάρα για τη Φαίη να ακούσουμε και εμείς κάτι καλό να γουστάρουμε και λίγο?
Φαίη που είσαι?
Rock again!
Υ.Γ.
Όποιος θέλει ιστορίες, στο site του ντράμερ των Ριφιφί - http://dimitrisdimitrakas.gr
